تأثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر شاخص های بیوشیمیایی و بافتی عملکرد بافت کلیه موش های صرعی تیمارشده با لاموتریژین

زمینه و هدف:کلیه بافتی است که به دلیل نقش تعیین کننده در فیلتراسیون و به جهت مواجهه مستقیم با داروها، همواره در معرض آسیب قرار دارد. در این تحقیق اثر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر روی بافت کلیه موش های صرعی تیمار شده با لاموتریژین (ltg)مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، 48 سر موش صحرایی ماده به 8 گروه 6تایی تقسیم شد. 2 گروه از موش ها به عنوان کنترل در نظر گرفته شد که یک گروه کنترل، آب و غذای معمولی دریافت کردند و گروه کنترل دوم مثبتلاموتریژین را (با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تیمار پس از القای صرع به وسیله 40 میلی گرم بر کیلوگرمپنتیلن تترازول با تزریق داخل صفاقی به 5 گروه دارای تیمارهای زنجبیل(با دوز 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم) و لاموتریژین تقسیم شدند. پس از 4 هفته، موش ها بیهوش شده و بعد از خونگیری جهت انجام آزمایشهای بیوشیمیایی، کلیه آنها جدا و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی با روش پریودیک اسید شیف، با میکروسکوپ نوری (lm) بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفهو آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین مقدار کراتینین، اوره، تری گلیسرید و کلسترول تام در موش های صرعی و صرعی تیمار شده با لاموتریژین، به طور معنی داری افزایش یافت )05/0(p< و تحلیل گلومرول و اپی تلیوم لوله های پیچیده قابل مشاهده بود. درحالی که در موش های تیمار شده با عصاره هیدروالکلی زنجبیل این پارامترها به طور چشمگیری بهبود یافت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره هیدروالکلی زنجبیل همراه با داروی ضدصرع لاموتریژین، در بیماران صرعی بر بافت کلیه اثر محافظتی دارد.